Türkiye'de Hayvancılık

Hayvancılık

Tarımın bir kolu olan hayvancılık ; ekonomik değeri olan hayvanların
yetiştirilmesi, çeşitli şekillerde yararlanılması ve pazarlanması
olayıdır. Kırsal kesimlerde hayvancılık tarımın sigortası durumundadır.
İklimdeki karasızlıkların tarımı olumsuz yönde etkilemesinden dolayı.
Tarım hayvancılık birbirini destekler. Örnek : Şeker fabrikaları
çevresinde besi hayvancılığının gelişmesi.
Doğu Anadolu Bölgesinde iklim ve yer şekillerinin tarımsal faaliyetleri
olumsuz etkilemesinden dolayı bölgede birinci ekonomik faaliyet
hayvancılıktır.
Türkiye hayvan varlığı fazla olan bir ülkedir. Ancak hayvanlarımızın et, süt, yumurta, yapağı verimleri düşüktür.

HAYVANCILIĞIMIZI GELİŞTİRMEK İÇİN;

• Hayvan Soyları İyileştirilmeli (Islah edilmeli)
• Yerli ırklar et-süt verimi yüksek olan ırklarla melezleştirilmeli
veya iyi cins hayvan ithal ederek sayısını artırmalıyız. İyi cins
hayvan yetiştirmek amacıyla Cumhuriyetin ilk yıllarında çalışmalar
başlatılmıştır. İyi cins hayvan yetiştiren çiftliklere hara denir.
Örnek : Bursa-Karacabey, Eskişehir-Çifteler.
• Mera Hayvancılığı Yerine Ahır Hayvancılığı Geliştirilmeli
• Mera hayvancılığı otlaklarda yapılan hayvancılık şeklidir.
Masrafsızdır. Ancak verim düşüktür. Bundan dolayı yem kullanımı fazla
olan , fakat verimi yüksek olan ahır hayvancılığına önem verilmelidir.
• Otlaklar Korunmalı
• Otlaklarımız tarımda makinalaşma ile sürekli olarak daralmaktadır.
Ayrıca otlaklarda aşırı otlatma sonucu otlaklar bozulmaktadır. Bu
olumsuzluklar sonucunda hayvanlarımız yeterince beslenememektedir.
Hayvancılığı geliştirmek için bu olumsuz durumlar önlenmeli.
• Yem üretimi artırılmalı.
• Erken kesim önlenmeli (süt kuzu-süt dana)
• Salgın hastalıklarla mücadele edilmeli
• Çiftçi eğitilmeli ve kredi desteği sağlanmalı.

Türkiye’de genelde mera hayvancılığı gelişmiştir. Bundan dolayı
hayvancılımızın coğrafi dağılışında daha çok iklim etkilidir. Ayrıca et
ve süt üretimi de iklimin etkisi altındadır.


HAYVANCILIĞIMIZIN COĞRAFİ DAĞILIŞI:


BÜYÜKBAŞ HAYVANCILIK: (Sığır, at, eşek, katır, deve)


İNEK

Büyük baş hayvanlar içinde en fazla sığır(inek, öküz ,dana, manda)
yetiştiriciliği vardır. Sığırlar içinde de en fazla inek
yetiştirilmektedir. Bütün bölgelerimizde inek yetiştiriciliği vardır.
Ama en fazla Karadeniz Bölgesinin kıyı kesimi ile Doğu Anadolu
Bölgesinde Erzurum-Kars Bölümünde gelişmiştir. Karadeniz Bölgesinde
gelişmesi yağışların fazla olmasından dolayı çayırların fazla
olmasıdır. Erzurum-Kars bölümünde gelişmesi yaz yağışlarıyla oluşan gür
ot ve çayırlıklardır. İnek yetiştiriciliği ayrıca şeker fabrikaları
çevresinde de gelişmiştir. Ş.Pancarı küspesinin hayvan yemi olarak
kullanılmasından dolayı.


MANDA

Bol sulu bataklık ve göl kenarlarında beslenir. Yurdumuzda başta
Karadeniz Bölgesi kıyı kesimi olmak üzere G.Marmara Bölümünde
yetiştiriciliği yaygındır. Et kalitesi düşük olduğundan yetiştiriciliği
fazla gelişmemiştir.

Büyükbaş hayvancılık Doğu Bölgelerimizde mera hayancılığı şeklinde iken Batı Bölgelerimizde ahır hayvancılığı şeklindedir


KÜÇÜKBAŞ HAYVANCILIK


KOYUN

Bozkırların hayvanıdır. Hafif dalgalı düzlüklerde iyi yetişir.
Türkiye’nin iklim şartları genelde koyun yetiştiriciliğine
elverişlidir. Düşük sıcaklık sebebiyle Doğu Anadolu Bölgesinin
doğusunda yetiştiriciliği gelişmemiştir. Ayrıca Doğu Karadeniz
Bölümünün kıyı kesiminde yüksek nem ve gür çayırlardan dolayı koyun
yetiştirilmez. En fazla koyun yetiştiren bölgemiz İç Anadolu’dur.
Bozkırların geniş alan kaplamasından dolayı. Doğu Anadolu Bölgesi
(batısı) ve G.Doğu Anadolu Bölgeleri de koyun yetiştiriciliği
gelişmiştir.


Koyun Türleri:

• Kıvırcık: Soğuğa dayanıklı değildir. Et verimi yüksektir. Marmara ve Ege Bölgelerinde yetiştirilir.
• Dağlıç: Ege ve İç Batı Anadolu’da yetiştirilir.
• Karaman: Ege, İç, Doğu ve G.Doğu Anadolu Bölgelerinde yetiştirilir.
• Sakız ve Merinos: G.Marmara Bölümünde yetiştirilir. Merinos yünü için yetiştirilmektedir.


KIL KEÇİSİ

Dağlık bölgelerin hayvanıdır. Ağaçların filizlerini yemek suretiyle
beslenir. Ormanlara zarar verdiği için sayılarının azaltılması yoluna
gidilmektedir. En fazla Akdeniz Bölgesi ile Doğu Anadolu Bölgelerinde
yetiştirilir.


TİFTİK KEÇİSİ (Ankara Keçisi)

Tiftiği için yetiştirilmektedir. Yurdumuzda Ankara- Konya çevresi ile
G.Doğu Anadolu Bölgesinde Siirt çevresinde yetiştirilmektedir.

Sağılan ve kesilen hayvan sayısı az; üretilen süt ve et miktarı fazla
ise orada Büyük baş hayvancılık (inek yetiştiriciliği) gelişmiştir.
Sağılan ve kesilen hayvan sayısı fazla iken ; üretilen et ve süt
miktarı az ise Küçük baş hayvancılık gelişmiştir( Koyun
yetişitiriciliği).


KÜMES HAYVANCILIĞI ( Tavuk , horoz, hindi, kaz, ördek,devekuşu)

Kümes hayvanları içinde en fazla yetiştirilen tavuktur. Kümes
hayvancılığı bütün bölgelerimizde yapılabilmektedir. Ama en fazla
Marmara ve Ege Bölgelerinde gelişmiştir. İstanbul, İzmir, Manisa,
Balıkesir, Ankara gibi büyük kentler çevresinde gelişmiştir.


ARICILIK

Bal, bal mumu, polen ,arı sütü elde etmek için arıcılık bütün
bölgelerimizde yapılabilmektedir. En fazla Ege ve Doğu Anadolu
Bölgelerinde gelişmiştir. Muğla, Manisa,İzmir, Balıkesir,Çanakkale,
Ağrı, Erzurum, Hakkari, Rize (Anzer yöresinin balları çok ünlüdür.)
,Artvin , Ordu önemli bal üretim merkezlerimizdir.

Türkiye değişik iklim bölgeleri ve coğrafyasından dolayı çok zengin ve
çeşitli arı florasına sahiptir. Bu özelliği nedeni ile Çin, ABD ve
Meksika'dan sonra koloni varlığı açısından 3.5 milyon adet koloni ile
dünyada 4. sırada yer almaktadır. Türkiye'nin toplam bal üretimi 65.000
tondur. Bunun 4.000 - 8.000 tonu dış satıma gitmektedir. Halen 38.000
aile arıcılık yaparak, bal ve diğer arı ürünlerini üretmektedir. Bu
ailelerin 10.000 adedi geçimini sadece arıcılıktan sağlamakta, diğer
28.000 aile ise yan gelir olarak arı ürünleri üretmektedir.

Ancak ülkede koloni başına ortalama bal verimi 15 - 17 kg civarında
olup, arıcılıkta gelişmiş ülkelerdeki verimin 1 / 3' ü kadardır.


İPEK BÖCEKÇİLİĞİ

İpek böceği yetiştirme ve kozasından ipek elde etme faaliyetidir.Dut
yaprağı yemek suretiyle beslenir. En fazla G.Marmara’da gelişmiştir.
Bursa, Balıkesir, Bilecik çevresinde çok gelişmiştir. İpekli dokumada
ise Bursa-Gemlik-İstanbul gelişmiştir.


BALIKÇILIK

Yurdumuzun etrafı denizlerle çevrili, birçok akarsu ve tatlı su gölümüz olmasına rağmen balıkçılık gelişmemiştir.

Balıkçılığın Gelişmemesinin Sebepleri:

• Denizlerimizin balık bakımından zengin olmaması.
• Açık deniz (Okyanus) balıkçılığının yapılmayışı.
• Taşıma ve depolama imkanlarının yetersizliği.
• Zararlı avlanma yöntemlerinin uygulanması (dinamit patlatma, trol avcılığı gibi)
• Denizlerimizdeki kirlenmenin önlenememesi.

Türkiye'de balık üretimi en çok Karadeniz'den sağlanır (%67), onu
%13'le Ege Denizi, %11'le Marmara Denizi ve %9 ile Akdeniz takip eder.

Bodrum kıyılarında sünger avcılığı gelişmiştir. Japonya ve Norveç’te
balıkçılık çok gelişmiştir. Sebepleri : Okyanus akıntılarının
karşılaşım alanında olması, iklim ve yer şekillerinin tarımı olumsuz
yönde etkilemesidir.